ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΜΑΜΑ
Είναι κάποια πράγματα που νομίζεις πως ποτέ δεν θα συμβούν σε σένα. Που τα βλέπεις να γίνονται σε άλλους και λυπάσαι έχοντας την ασφάλεια ότι δεν έγινε σε σένα ή σε κάποιο από τους ανθρώπους που αγαπάς. Τους δικούς σου ανθρώπους…
Κι όταν αυτό γίνει σε σένα, είναι τότε που βλέπεις τον ουρανό να σε σκεπάζει απειλητικά και να σε κομματιάζει…
Να σου κτυπάει στο κεφάλι, να σε ρίχνει κάτω και η καρδιά σου να θρυμματίζεται από τον πόνο και το βάρος μην μπορώντας να αλλάξεις αυτό που μόλις έγινε!
Συνέβηκε αυτό που φοβόσουν… Αυτό που έβλεπες και ένιωθες τον ασφαλή πόνο…
Έτσι ήταν και για μένα…
Το “κακό” μου χτύπησε την πόρτα, και έφτασε στο σημείο να την κλείσει και να σε πάρει μακριά μας…
Δεν το πιστεύω ακόμα και τώρα! Ύστερα από ένα ολόκληρο χρόνο! Ήταν σαν σήμερα, που με ένα χαμόγελο στα χείλι έκλεισες τα μάτια για το πιο μακρινό ταξίδι…
Το μυαλό μου είναι πολύ μικρό για να χωρέσει αυτό το τεράστιο σύννεφο. Το μαύρο σύννεφο της πικρής αυτής αλήθειας!
Ζητώ από το μυαλό και τη σκέψη μου να στραφεί πίσω. Πριν από όλα… Τότε που η πόρτα μας ήταν κλειστή και όλα έμοιαζαν τόσο μακρινά. Που όλα αυτά αφορούσαν κάποιον άλλο…
Όμως ένα κενό γεμίζει από άλλες εικόνες. Εικόνες άγαρμπες, εικόνες άχρωμες, εικόνες γεμάτες δάκρυα και πόνο…
Έστω και αυτές τις εικόνες τις ζηλεύω γιατί μέσα εκεί είσαι και εσύ! Τις ζηλεύω γιατί τώρα δεν είσαι πουθενά!
Και δεν με ακούς!
Και δεν μου μιλάς!
Και μου λείπεις!
Ναι μου λείπεις πολύ!
Σε όλους μας…
